เกี่ยวกับฉัน

รูปภาพของฉัน




คือบัณฑิตเพลิงชมพูครุศาสตร์
มหาบัณฑิตสมมาดสาวอักษร
จามจุรีศรีจุฬาถิ่นนาคร
ที่เสกพรให้เป็น"ครู"รู้ค่างาน

ที่มาของเรียงร้อยกานท์เรียงล้านกลอน

รวบรวมงานกรองคำของนัยนาในวันวานและวันนี้ เขียนในหลายวาระ มอบให้ใครหลายคน บางคนที่จากไปและบางคนที่ยังอยู่ เป็นงานชิ้นเล็กๆที่ทรงคุณค่าในความรู้สึก ควรค่าแก่การจดจำและจารึก







วันเสาร์ที่ 10 กันยายน พ.ศ. 2554

อันความกรุณาปราณี

“อันความกรุณาปราณี"

วันนี้คือวันดีในชีวิต
เนรมิตความหวังผ่านสานศึกษา
ท่านผู้มีพิสุทธิ์จิตคิดเมตตา
เปี่ยมล้ำค่าน้ำใจได้เจือจาน
                   วันมอบทุนการศึกษาพาปลาบปลื้ม
                   ลูก ท..จิตด่ำดื่มมิลืมท่าน
                   สมาคม-บริษัท-และห้างร้าน
                   ท่านประธานสถานศึกษา-ท่านนายกฯ
วปอ. รุ่นห้าสามและสองสาม
หลั่งฝนฉ่ำน้ำใจงามมาป้องปก
อีกผู้มากจิตกรุณาเกินสาธก
ความตื้นตัน เต็มอิ่มอก และล้นใจ
                   ทั้งศิษย์เก่าครูเก่าครูปัจจุบัน
                   ท่านผ.. ร่วมสร้างฝัน วันสดใส
                   และป้าแกะ-แสนสุข-ทุกครั้งไป
                   มอบทุนให้ด้วยเมตตาเอื้ออาทร
อานิสงส์ผลบุญนี้มีก่อเกิด
จรัสเลิศเจิดหล้าสโมสร
ดลทุกท่านสุขสันต์นิรันดร
ขอยอกรกราบทุกท่านพร้อมกันเอย

ที่มา : เขียนให้ตัวแทนนักเรียนที่ได้รับทุนการศึกษาอ่านเพื่อแสดงความขอบคุณ ในพิธีมอบทุนการศึกษาประจำปีการศึกษา ๒๕๕๔  วันที่ ๕ สิงหาคม ๒๕๕๔ ณ ห้องประชุมพิพัฒนปริยัติสุนทร

แด่...ครูวีระวรรณ วรรณโท



              8 แด่...ครูวีระวรรณ     วรรณโท 8                               


                  ๐เธอดุจเพชรเม็ดงามยามส่องแสง
                    มิล้าแรงแกร่งกล้า...น่ายกย่อง
                    บรรณารักษ์ดีเด่นเช่นเธอครอง
                    ครูมือทองมือทิพย์เมื่อหยิบงาน

 ๐เนรมิตแดนโสนมานานเนิ่น
สร้างการอ่านให้จำเริญเพลินสนาน
ห้องสมุดมีชีวิตจิตเบิกบาน
ปลูกความรู้สอดประสานกับการเรียน

                ๐ด้วยหัวใจของครูคือ ผู้ให้
                วีระวรรณทำได้ไม่แปรเปลี่ยน
                กลยุทธ์รุกและชนปนแนบเนียน
                ตราบเกษียณเทียนดวงกล้ายังท้าทาย

๐คุณความดีงามเด่นเน้นสามารถ
คือศักดิ์ศรีเกียรติประกาศมิสูญหาย
เป็นแบบอย่างล้ำเลิศอันเพริศพราย
โชติฉานฉายเพชรงาม...เพชรน้ำแท้

                ๐ดอกโสนยังผลิบานตระการต้น
                ไตรรัตน์ดลดังคิดจิตแน่วแน่
                ให้เปี่ยมสุขสมหวังมิผันแปร
                พรนี้แด่ วีระวรรณ   วรรณโท

ด้วยรักจากใจ
น้องๆบรรณารักษ์ สพม. ๒
๑๐ กันยายน ๒๕๕๔
นัยนา   จิตรรังสรรค์ : กรองคำ


 ที่่มา :   เขียนและอ่านในงานเลี้ยงแสดงมุทิตาจิตเกษียณอายุราชการของคุณครูวีระวรรณ วรรณโทอดีตหัวหน้างานห้องสมุดโรงเรียนบางกะปิ โดยครูบรรณารักษ์โรงเรียนในสังกัด สพม. เขต ๒ กทม.

วันที่ ๑๐ กันยายน ๒๕๕๔    ณTerrace 61









แด่...ครูพรเพชร เจริญสิทธิ์

          
     แด่...ครูพรเพชร เจริญสิทธิ์

๐รั้วบดินทรแดนนี้มี “พรเพชร”
เพชรก่องเก็จประกายฉายฉานส่อง
ส่องปัญญา ลูกบ.ด. ทอแสงทอง
ทองเรืองรองส่องชีวิตเป็นนิจมา
                          ๐จุดประกายการอ่านการเรียนรู้ 
                    รู้อย่างครูสู่โลกกว้างการศึกษา 
                    สานุศิษย์แห่งหนังสือสื่ออักษรา
                    ราตรีผ่านจวบทิวายังกล้าไกร 
๐เพราะได้ครูคนเก่งงานบรรณารักษ์
 รักษ์หนังสือได้ประจักษ์ว่ายิ่งใหญ่
 ใหญ่เพราะให้ความรู้ชูจิตใจ
 ใจวัดได้เพราะรู้ค่าปัญญาคน
                  ๐นิลุบลเบ่งบานกลางธารน้ำ
                 น้ำใสฉ่ำดุจน้ำใจดังสายฝน
                 ฝนโปรยปรายคล้ายคำลามาเยี่ยมยล
                 ยลกมลคนอยู่หลัง...ยังอาลัย
๐ให้ "พรเพชร เจริญสิทธิ์”จิตประภัสร์
ภัสร์จรัสจรุงหล้าดังฟ้าใส
ใสด้วยธรรมน้อมนำในดวงใจ 
ใจคมแกร่งเลิศวิไลใจ “พรเพชร”


ด้วยรักจากใจน้องๆ บรรณารักษ์ สพม. ๒
 ๑๐ กันยายน ๒๕๕๔ 



  
ที่่มา :   เขียนและอ่านในงานเลี้ยงแสดงมุทิตาจิตเกษียณอายุราชการของคุณครูพรเพชร เจริญสิทธิ์ หัวหน้างานห้องสมุดโรงเรียนบดินทรเดชา(สิงห์ สิงหเสนี) โดยครูบรรณารักษ์โรงเรียนในสังกัด สพม. เขต ๒ กทม.
วันที่ ๑๐ กันยายน ๒๕๕๔    ณTerrace 61

วันศุกร์ที่ 9 กันยายน พ.ศ. 2554

อาลัย....ปราโมทย์

                                  อาลัย...ปราโมทย์

(อินทรวิเชียรฉันท์)

             ๐อาลัยประหนึ่งว่า               รวิลานภาดับ

           หนึ่งชีพชะตาลับ                   อุระร้าวผะผ่าวรอน                              

             ๐น้ำตาสิพรั่งพราย              ชลสายหทัยจร

           คิดถึง ณ ครั้งก่อน                ชิวิเนา ณ เรือนใจ

             ๐เป็นหลักและร่มโพธิ์           สิสุโขมโนมัย  

           ภรรยาผิว์ลูกไซร้                  ก็ประจักษ์ประเจิดจินต์    

             ๐“ปราโมทย์”ประเทืองชื่น    รสรื่นวจียิน

           แย้มยิ้ม ณ ทุกถิ่น                  เสนาะกรรณสนั่นกาล

             ๐เสภาสราญจิต                   นิรมิต ณ เพลงบ้าน

           เพลงฉ่อยสนุกขาน                 กิระดั่งลุ...มาลัย

             ๐ให้เพลงประเลงนี้                ปิติที่ฤดีไซร้

           ทิพย์โสตสิกล่อมใจ                 ดลดาลพิมานทอง

             ๐หนึ่ง“ไวยกูล”แก้ว               จุติแล้ว ณ ภพปอง

          “ปราโมทย์”มิหม่นหมอง           ลุละลดและปลดปลง

             ๐สู่เบื้องสวรรค์บน                  ทวิผลเพราะบุญส่ง

            ความดีสิยืนยง                        จะประดับ ณ กลางใจ.


ที่มา : เขียนและอ่านไว้อาลัยในงานพระราชทานเพลิงศพ อาจารย์ปราโมทย์ ไวยกูล ณ วัดเทพลีลา วันที่ ๔ กันยายน ๒๕๕๔

วันศุกร์ที่ 19 สิงหาคม พ.ศ. 2554

อาเศียรวาทภัทรมหาราชสดุดี


                             อาเศียรวาทภัทรมหาราชสดุดี


(วสันตดิลกฉันท์ ๑๔)


    ๐ กราบเบื้องธุลีวรพระบาท               ปิตุราษฎร์ไผททูน
องค์ภูมิพล ธ ดุจสูรย์                          รวิส่องสว่างแดน
   ๐ เจ็ดรอบพระชนม์ทิฆยุพรรษ            สิริรัฐ ณไทยแคว้น
ดลไท้สราญสุปิติแสน                         สุขะล้ำพระธรรมา
   ๐ โลกเทิดบรมนฤบพิตร                   นิรมิตสยามหล้า
เกริกก้องขจรกิรติกล้า                         ธ ประทานประเทืองไทย
   ๐ ก่องเกียรติจรูญจิรตระการ               ดุจขานและจารใน 
แผ่นฟ้า ณใจชนวิไล                          ผิวแม้น ณโลกสาม ๐


                               ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
         ข้าพระพุทธเจ้าคณะครู นักเรียนและบุคลากรโรงเรียนเทพลีลา


                                    ( นัยนา จิตรรังสรรค์ : ประพันธ์ )


ที่มา : เขียนเทิดพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ ประกอบการประดิษฐานพระบรมฉายาลักษณ์ ณ บริเวณด้านหน้าโรงเรียนเทพลีลา   วันที่ ๒๐ สิงหาคม ๒๕๕๔        

วันจันทร์ที่ 8 สิงหาคม พ.ศ. 2554

รักแม่สิยิ่งใหญ่ รวิไซร้สว่างศรี

(อินทรวิเชียรฉันท์)


๐ร้อยพวงผกาหอม              มะลิพร้อมจะกราบแม่
ด้วยรักมิผันแปร                   มนะหมายหทัยทูน
๐สิบสอง ณ สิงหา                ฤดิข้ามโนพูน
เคารพบ่เสื่อมสูญ                 ตนะน้อม ณ มาตา
๐อิ่มอุ่นกระอวลไอ               ชิวิได้ประจักษ์มา
น้ำนมสิสูงค่า                        นยว่าประเสริฐแสน
๐เลี้ยงชีพผดุงวัย                ดละให้มิขาดแคลน
ทุกข์ทนมิบ่นแม้น                 ผิวะลูกประสบดี
๐รักแม่สิยิ่งใหญ่                  รวิไซร้สว่างศรี
แจ่มห้วงกระจ่างที่                ยุวนี้มิลืมคุณ
๐ขอคุณพระปกป้อง            จิตะครอง ณ ไพบูลย์
สุขแม่ทวีพูน                          ภยโรคมิแผ้วพาน
๐ลูกมอบวจีเผย                    มิละเลยฤดีดาล
ใดแม่ผิว์ต้องการ                  ดนุนี้จะพลีกาย
๐เทิดทูนพระคุณแม่             ฤดิแน่มิเว้นวาย
ทำดีมโนหมาย                     มนะมอบ ณ แม่เอย.    


ที่มา : เขียนให้ตัวแทนนักเรียนอ่านเทิดพระคุณแม่ ในกิจกรรมวันแม่ ๑๒ สิงหาคม ๒๕๕๔  ณ โรงเรียนเทพลีลา   

วันพฤหัสบดีที่ 4 สิงหาคม พ.ศ. 2554

เกิดเป็นไทย- อนุรักษ์ภาษาไทย

 เกิดเป็นไทย-อนุรักษ์ภาษาไทย

 เกิดมาแล้วเจื้อยแจ้วส่งภาษา
   เกิดกายาหน้าตาว่าเธอ-ฉัน
   เกิดชีวิตบนแผ่นดินถิ่นทองนั้น
   เกิดเชื้อชาติเผ่าพันธุ์นั่นแหละ"ไทย"
            ๐ เป็นภาษาสื่อสารแต่บรรพ์เบื้อง 
               เป็นเอกลักษณ์สืบเนื่องแต่ปางไหน
               เป็นสมบัติ"พ่อขุนรามฯ" ประดิษฐ์ไว้
               เป็นอักษรเลิศวิไลให้นครา
 ไทยเลือดไทยสร้างไทยให้ลือชื่อ
   ไทยนั้นคือ"ภาษาไทย"ให้รักษา
   ไทยอ่าน-เขียน-เรียนร่ำเนิ่นนานมา
   ไทยรู้ค่าสืบสานการไพบูลย์
            ๐ อนุรักษ์ภาษาไทยใช้ถูกถ้วน
               อนุรักษ์ให้เลิศล้วนมิควรสูญ 
               อนุรักษ์ประยุกต์ใช้ได้เกื้อกู
               อนุรักษ์ทวีคูณทวีคำ
๐ ภาษาไทยคำใหม่คนรุ่นใหม่
   ภาษาไทยเก่าคงไว้ไม่เหยียบย่ำ
   ภาษาไทยเก่ากับใหม่ให้จารจำ
   ภาษาไทยจักคงค้ำ..ประเทศไทย.

ที่มา : เขียนและอ่านในกิจกรรมวันภาษาไทยแห่งชาติ  วันที่ ๒๙ กรกฎาคม ๒๕๕๔
ณ บริเวณหน้าเสาธง โรงเรียนเทพลีลา

แด่ "ป้ากุล" ( รศ.กุลวรา ชูพงศ์ไพโรจน์)

๐ ฟัง "ป้ากุล" หนุนเล่าเรื่องบรรณารักษ์
   รู้หัวอกคนงานหนัก...รักการอ่าน 
   ทั้งชีวิตจิตผูกพันสรรค์สร้างงาน
   สู้แผ้วถางจนพ้นผ่านการอดทน
               ๐ ป้ากุลสร้างฝันเป็นจริงยิ่งนักสู้
                  ป้ากุลรู้ทุกประเด็นเห็นเหตุ-ผล
                  ป้ากุลทำทุกสิ่่่งสรรพไม่อับจน
                  ป้ากุลยลบนความยากลำบากนัก
                             ๐ ยกตัวอย่างห้องสมุดสุดวิเศษ
                                ต่างประเทศเห็นสำคัญ "อ่าน" แน่นหนัก
                                สถานที่บรรยากาศดูพร้อมพรัก
                                มวลหนังสือคือเสาหลักการเรียนรู้
พระเทพรัตน์ฯทรงชัดชี้ที่เหมาะสม
   ทรงชื่่นชมแนะการอ่านผ่านทุกผู้
   "อายุยืนหมื่นปี" ที่อ่าน-ดู
   หนังสือนั้นคือครูผู้ปรีชา
              ๐ อีกหลายเรื่องหลายราวพราวฟูเฟื่อง
                  รู้มากเรื่องจาก"ป้ากุล" พูนภาษา
                 อีกตัวเงินตัวทองผ่องโสภา
                 รู้ที่มาที่ไปได้แบ่งปัน
                            ๐ ป้า คือปราชญ์ปราดเปรื่องทุกเรื่องรู้
                               ป้า คือครูบรรณารักษ์ผู้สร้างสรรค์
                               ป้า คือครูภาษาไทยในนิรันดร์
                               ป้า สู้สู้...อย่าหวาดหวั่นการทำดี
                                           ๐ ขอขอบคุณ"ป้ากุลวรา" ผู้กล้าแกร่ง
                                              ขอขอบคุณอย่าล้าแรงให้สุขศรี
                                              ขอขอบคุณทุกทุกอย่างในวันนี้
                                              เสียงปรบมือแทนคำที่ว่า "ขอบคุณ"


ที่มา : เขียนและอ่านขอบคุณ รศ.กุลวรา ชูพงศ์ไพโรจน์  วิทยากรในการอบรมโครงการพัฒนาศักยภาพครูบรรณารักษ์ โรงเรียนมัธยมศึกษา กรุงเทพมหานคร  วันที่ ๔ สิงหาคม ๒๕๕๔ ณ โรงเรียนฤทธิยะวรรณาลัย

วันเสาร์ที่ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

เขียนถึง " ตำนานเบ็ญจะมะมหาราช "

                                   ตำนาน "เบ็ญจะมะมหาราช" 
( กาพย์ฉบัง ๑๖ )


   ๐ คือตำนานโรงเรียนเก่า              " เบ็ญฯ " ของพวกเรา
เลือดเขียว-แดงผู้องอาจ
   ๐ " เบ็ญจะมะมหาราช "             ปิยะจอมปราชญ์
จุลจอมเกล้าฯ ธ บัญชา
   ๐ พระราชทานทรัพย์มา                สิบชั่งเงินตรา
เกื้อหนุนการเรียนการสอน
   ๐ " สองสี่สี่ศูนย์ " สร้างก่อน        ประดับนคร
" อุบลวิทยาคม "
   ๐ " สองสี่ห้าแปด " เหมาะสม       ย้ายมาเพาะบ่ม
ณ ทุ่งศรีเมืองไพศาล 
   ๐ " เจ้าฟ้าจักรพงษ์ฯ " ภูบาล      พระทรงประทาน
ตั้งชื่อเป็นนามมงคล
   ๐ " โรงเรียนตัวอย่าง ยินยล        ประจำมณฑล
อุบลราชธานี
   เบ็ญจะมะมหาราช " นี้            ถวายองค์ภูมี
พระพุทธเจ้าหลวง-บิดา
   ๐ จึ่ง " ยี่สิบแปดกันยา               วันสถาปนา
โรงเรียน " แห่งนี้นานเนา
   ๐ " สองสี่เจ็ดแปด " นั้นเล่า        อาคารไม้-เงา
วาววับประดับมุมเมือง
   ๐ ไม้เนื้อแข็งมลังเมลือง               ทิพย์ทองทาบเนื่อง
ไข่ไก่เหลืองนวลสีสวย
   ๐ น้ำตาลคาดกรอบคิ้วด้วย           แดงคล้ำรื่นรวย
ไม้สักหน้าต่างประตู
   ๐ สามหลังสองชั้นงามหรู            ตระหง่านเชิดชู
ยี่สิบห้องเรียนอาคาร
   ๐ " พระสาโรจน์รัตนนิมมาน "    ช่างผู้เชี่ยวชาญ
สถาปนิกกระทรวงศึกษาฯ
   ๐ ผ่านกาล..แปลงเปลี่ยนสีฟ้า-      อมเทาสง่า
จวบจนคร่ำคร่าลายไม้
   ๐ " สองห้าหนึ่งหก " ย้ายไป        ท่าวังหินใหม่
ตราบจนวันนี้มีมา
   ๐ " สองห้าสี่ห้า " นั้นหนา           "กรมศิลปา-
กร" ยกเป็นโบราณสถาน
   ๐ วันนี้คือทิพย์พิมาน                    งามเด่นอาคาร
" พิพิธภัณฑ์เมืองอุบลฯ "
   ๐ เกริกเกียรติเป็นศรียามยล           ทรงค่างามล้น
ผู้คนเล่าขานตำนาน
   ๐ คืนกลับยัง " สีเก่า " กาล           เบ็ญ ' แบบโบราณ
คู่บ้านคู่ " เมืองดอกบัว "


ที่มา  :  เขียนพรรณนาเมื่อครั้งไปเยือนอาคารเก่าโรงเรียนเบ็ญจะมะมหาราช จังหวัดอุบลราชธานีหลายครั้ง ตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๕๔๗ - พ.ศ. ๒๕๕๐ และล่าสุด  พ.ศ. ๒๕๕๔ ได้เห็นการเปลี่ยนแปลงต่อเนื่อง
กระทั่งปัจจุบันที่กำลังจัดเป็นพิพิธภัณฑ์เมืองอุบลฯ นับเป็นการอนุรักษ์อาคารไม้เก่าแก่ที่ควรค่าแก่การภาคภูมิใจ     

วันอังคารที่ 19 เมษายน พ.ศ. 2554

เขียนให้..ศาสตราจารย์ ดร.กุสุมา รักษมณี

                       " กีรติพจน์ "
 (อินทรวิเชียรฉันท์) 
             ๐ เทิดปูชนีย์ครู                คุรุผู้กระเดื่องนาม
             เกริกเกียรติระบืองาม          อนุรักษ์ภะษาไทย
             ๐ จารถ้อยประดิษฐา          นยว่าสุมาลัย
             มอบท่านประพันธ์ไว้          ฤดิหมายจะชื่นชม
             ๐ ไม้หอมและทรงค่า        "กุสุมา"สง่าสม
             กรุ่นกลิ่นประทิ่นพรม          จะเพาะบ่มผดุงครู
             ๐  คือหนึ่งพระเกี้ยวทอง     สิริครองจุฬาฯชู
             ภาษาพิพัฒน์สู่                ยุวชนและคนไทย. 


ที่มา : เขียนมอบศาสตราจารย์ ดร.กุสุมา รักษมณี ในโอกาสที่ได้รับการประกาศเกียรติคุณเชิดชูเกียรติเป็นปูชนียบุคคลด้านภาษาไทย 
เนื่องในวันภาษาไทยแห่งชาติ ประจำปี พ.ศ. ๒๕๕๑ เมื่อวันที่ ๒๙ กรกฎาคม ๒๕๕๑                                

เขียนให้...โดม สุขวงศ์

                  แด่..คุณโดม สุขวงศ์


    ๐ ให้หนังไทยคงคู่ไทยไปชั่วฟ้า
           ส่องปัญญาลูกหลานไทยใสสว่าง
                รู้ที่มาที่ไปไม่เลือนราง
                      เสาหลัก "โดม"เคียงข้างอย่างมั่นคง
    ๐  ขอเป็นส่วนนิดน้อยคอยชูเชิด
            ฝึกเด็กเกิดรู้เป็นทุนและหนุนส่ง
                เห็นภูมิไทยได้เชิดหน้าทระนง
                      สืบดำรงเนิ่นนานสานเจตน์ "โดม".


 ที่มา : เขียนให้คุณโดม สุขวงศ์ (ผู้อำนวยการหอภาพยนตร์ องค์การมหาชน ในปัจจุบัน)ในโอกาสนำนักเรียนชั้น ม.๕ โรงเรียนเทพลีลาที่ศึกษาวิชาวรรณคดีไทยในสื่อภาพยนตร์เยี่ยมชมหอภาพยนตร์แห่งชาติ(ในขณะนั้น) เมื่อวันที่   มกราคม ๒๕๕๑

เขียนแสดงความยินดี แด่ ..." พี่ " (๓)

๐ ผิว์ฟ้าแกล้งแสร้งเมินจนเกินหมอง
   แต่ครั้งหลังคือครรลองของการเคลื่อน
   แรงควบขับกระชับร้อยรอยรางเลือน
   คือรอยเตือนวันเดือนร้าว...คราวฟ้าเมิน
   ๐ มาวันนี้พลิกฟ้าประกาศิต
      นิรมิต"วอ"เทียบลงดังหงส์เหิน
      บนวอทองครองเจ้าเขาทูนเทิน
      คืออำนาจแกร่งเกินมาเดินเคียง
       ยิ่งสูงส่งยิ่งคงหยัดยิ่งชัด"ร่าง"
          ยิ่งแตกต่างยิ่งยืนหยัดยิ่งชัด"เสียง"
          ยิ่งอัตตายิ่งอัดตนยิ่งโอนเอียง
          ยิ่งหล่อเลี้ยงยิ่งเกลี้ยงกลมยิ่งปมแปลง
          ๐ มากยศถาตราตั้งรั้งดาวบ่า
             มากฤทธามากล่าวอ้างรั้งตำแหน่ง
             มากมงกุฎครอบดาวพราวสำแดง
             มากเงินตราคาถาแห่งพลิกแพลงคน
             ๐ ปรารถนายินยลบนทางนั้น
                คือคืนวันแห่งการงานงดงามผล
                แม้อื่นใดสนองให้แก่ตัวตน
                มิเทียบเท่างามกมลคนทำจริง
                ๐ รอวันวารกาลผ่านพิสูจน์ค่า
                   สูงสง่าเกียรติศักดิ์ศรีดีทุกสิ่ง
                   ให้พี่ยาถึงหลักลู่สู่แท่นชิง
                   เป็น"ผู้การฯ"เฉียบคมยิ่งสม "สิงห์แดง". 


ที่มา : เขียนแสดงความยินดีแด่ "พี่" ชาวโดม-ลูกท่าพระจันทร์-เลือดเหลืองแดง ผู้เป็นกัลยาณมิตร ในโอกา่สได้เลื่อนตำแหน่งในระดับสูง เมื่อ ๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๔   
          

เขียนอวยพรปีใหม่ให้ " พี่ " (๒)

   (อินทรวิเชียรฉันท์)               
                  ๐  ปีใหม่ฤทัยมั่่น               มนะนั้นมิหวั่นไหว
                  กอปรกิจ ณ การใด          ริปุพ่ายและภัยเมิน
                  ๐  ให้อายุยาวยืน               พละชื่นและจำเริญ
                  ชนชื่นนิยมเทิน                 วทะเทิดประเจิดแจง
                  ๐  ป้องปรามภยันภัย        ภยใดมลายแรง
                  ให้กายหทัยแกร่ง             ปฏิภาณตระการไกล
                  ๐  รู้รอบและกอบเกื้อ        ตนะเพื่อพี่น้องไทย
                   ตาดำและตาใส                ชิวิรอดตลอดปี
                  ๐  หวังใดผิว์ใจคิด            นิรมิตสวัสดี
                   ครอบครัวประสบศรี        สุขะมั่นนิรันดร.


ที่มา : เขียนให้ "พี่" ชาวโดม-ลูกท่าพระจันทร์-เลือดเหลืองแดง
ผู้เป็นกัลยาณมิตร (ปัจจุบันพี่รั้งตำแหน่งระดับบิ๊ก)