เขียนให้"ครู" ...ครูวรพร บำบัด

    "คือเพชรประดับเมือง   รวิเรืองระยับยล"


(โคลงสี่สุภาพ)


                      จารึกมธุรสร้อย                   อักษรา
                 พจน์พร่างต่างมาลา                นอบไหว้
                 ทูนเทิดเพื่อสักการ์                 "ครู" แห่ง  กมลเฮย
                 น้อมกราบด้วยจิตไซร้             เปี่ยมล้นมุทิตา


( ภุชงคประยาตฉันท์ ๑๒) 


              "สุภา" หรือสินามท่าน          ณ ก่อนกาลขะขานมา
ล่ะครั้งแรกและเห็นหน้า                      ฤทัยชื่นระรื่นรมย์
               วจีแจ่มแอร่มลักษณ์             ก็นึกรักและชื่นชม
นรีรัตน์ประพฤติสม                             ประจักษ์ใจวิไลครู
               มิช้านานก็โชคดี                  ดนูนี้สมรรถหรู
ก็สอบได้นรีฯอยู่                                  ณ ห้องสองสนองใจ
               สุภาครูประจำชั้น                  วิชานั้นภะษาไทย
และฟุดฟิดกะฟอไฟ                            อะไรหนอจะสุขจัง
               กมลแจ้ง ณ วิชชา                ผิว์ครูว่าก็คือขลัง
มนัสน้อมมโนดัง                                  จะพิมพ์ภาพประจงเจียน


( พลอยกะรัตฉันท์ ๘)


              ล่วงลุประมาณ              กาลจรเวียน
       ศิษย์มนเพียร                       เพื่อดนุสม
              ครู ฤ ก็ให้                     ใฝ่จะเพาะบ่ม
       ศิษย์ฤดิคม                           เช่นตนหวัง
              ครั้้นทุรร้อน                   ผ่อนระยะยั้ง
       เพื่อจะประทัง                       เข็ญมละหาย
              ชื่นจิตศิษย์                   คิดมิรุวาย
       เย็นจะมิหน่าย                      ใจฉะนิหนอ
               วารรวิหมุน                   ดุลชิวะต่อ
       ก้าวมิละรอ                           สู่นวคอน
              เรียนวิชะชาญ              ขานครุสอน
      เพื่อบทจร                              เช่นธิระครู
              สมมนหวัง                      ดังจิตสู้
      สืบภรอยู่                                เช่นดนุรัก      


(วสันตดิลกฉันท์ ๑๔)


          เย็นชื่นระรื่นจิตสุขี               ณ ฤดีปิตินัก
เกียรติครูจรัสชนประจักษ์             ชยชัยวิไลเรือง
          เกริกก่องกิตีคุณุปการ         ครุท่านสิปราดเปรื่อง
กำจรขจายทะนุ ณ เมือง                นคราประเพณี
         "คนดี"ประดับธรณิน์ธร        อนุสรณ์ ณ แพร่นี้
โอ้ "วรพร" พธุนรี                           รุจิงามอร่ามฟ้า
          โล่รายระรอบประดิประดับ   วะวะวับผิว์ตื่นตา 
เพ็ญผลสะสมนิรมิต์มา                    วะระนี้อุโฆษคม


(อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑)


           นาม"วรพร"ท่าน                นรขานฤดิชม
หนุนเนื่องฤทัยรมย์                        อนุรักษ์นิยมไทย
          ศิลป์ศาสตร์สิสรรค์สร้าง     ลุกระจ่าง ณ โกศัย
เสริมส่งประยุกต์ให้                        อนุชนผิว์ยลเห็น
          สืบสานประเพณี                   วิถินี้ตริควรเป็น
สืบพุทธศาสน์เย็น                           มนหวังพระรอบรู้
          ภาษาสยามไทย                    จิตใฝ่หทัยดู
เพียรรักษ์เพราะเลิศครู                  ปุชนียบุคคล
          คือเพชรประดับเมือง           รวิเรืองระยับยล
แพรวพราวโพยมบน                      นิรมิต ณ ล้านนา      
          หกสิบลุบรรจบ                      ดนุนบมุทิตา
จารถ้อยประดิษฐา                          นยแทนสุมาลัย
          อัญเชิญพระไตรรัตน์           อภิวัฒน์พิพัฒน์ชัย
ดาลดลละพ้นภัย                             อะยุขัยสิยืนยง
          สุขศรีเกษมศานต์                 ฤดิมาน ณ มั่นคง
ชื่นฉ่ำ่และดำรง                               ลุทิวาระตรีเทอญ.

วันขึ้นปีใหม่ ๒๕๕๔ ได้ไปกราบขอพรคุณครูวรพร บำบัด ณ บ้านพักที่จังหวัดแพร่และนำของขวัญปีใหม่ไปอวยพรคุณครูเป็นเช่นนี้ทุกๆปี บรรยากาศเต็มไปด้วยความรักและความอบอุ่น

คุณครูวรพร บำบัด  นัยนา จิตรรังสรรค์และวิศิษฏ์ จิตรรังสรรค์  ณ บ้านพักของครูที่จังหวัดแพร่ ในวันขึ้นปีใหม่ ๒๕๕๔

ที่มา :  เขียนแสดงมุทิตามอบ คุณครูวรพร บำบัด แห่งโรงเรียนนารีรัตน์จังหวัดแพร่ครูแม่แบบในดวงใจผู้เป็นที่รักเคารพยิ่ง  ในวันเกษียณอายุราชการ พิมพ์ในหนังสือ "คนดี...นารีรัตน์"
ปี ๒๕๔๕

เขียนให้..วันแม่ (๓)

                       รัก        ไหนอื่นหมื่นแสนไม่แม้นเท่า
          ของ      แม่เราหนักแน่นดุจแผ่นผา
          แม่        ผู้ให้ชีวิตจิตวิญญาณ์
          ยิ่ง        แก้วตาเปี่ยมรักสลักใจ
          ใหญ่     แผ่นดินสิ้นแผ่นฟ้ามหาสมุทร
          หา        สิ้นสุดรักแม่แน่แท้ไฉน
          ใด        ที่ว่าคงมั่นมิผันไกล
          เหมือน  รักแม่ยืนยงไซร้..หาไหนเอย.   


ที่มา  : เขียนประกอบการจัดนิทรรศการวันแม่แห่งชาติ ๑๒ สิงหาคม ๒๕๔๐   ณ ห้องสมุดโรงเรียนเทพลีลา

เขียนให้..วันแม่ (๒)

                                         " แม่ "   


        แม่  คือหญิงกำเนิดเกิดลูกรัก
        แม่ศรีเรือน  คือหลักของเรือนใหญ่
        แม่คงคา  คือน้ำทิพย์เลี้ยงชีพไทย
        แม่ธรณี  กว้างไกลใช่..แผ่นดิน
        แม่โพสพ  คือขวัญข้าวเจ้าท้องทุ่ง
        แม่พิมพ์  มุ่งสอนสั่งทั้งศาสตร์ศิลป์
        แม่ทัพ  นำทหารสู้กู้ธรณิน
        แม่ย่านาง  ประจำถิ่นถวิลเรือ    

             .....................................


          ด้วย สายเลือดสายใจสายใยรัก
          สอง สมัครสร้างคนเลิศล้นค่า
          มือ ของพ่อก่อเกื้อเอื้อกายา
          แม่ ตั้งตาฟูมฟักรักเหลือใจ
          นี้ คือความยิ่งใหญ่ในแหล่งหล้า
          ที่ มาตาหัตถาท่านสานโลกใส
          สร้าง ชีวิตจิตมนุษย์จุดชีพชัย
          โลก ทั้งใบได้รักแม่แผ่คุ้มครอง.
           
  ที่มา  : เขียนประกอบการจัดนิทรรศการวันแม่แห่งชาติ ๑๒ สิงหาคม ๒๕๓๙  ณ ห้องสมุดโรงเรียนเทพลีลา                                               

เขียนให้..วันแม่ (๑)

                              "วันแม่"


มิใช่สักเพียงป่าวร้องให้ก้องโลก
มิใช่สักเขียนโศลกลำนำหวาน
มิใช่สักแสดงกิจชั่ววันวาร
มิใช่สักเพียงเล่าขานจารคำคม
                   แท้พระคุณแม่ไซร้ยิ่งใหญ่นัก
                   ยากที่จักหาใดเทียบเปรียบเหมาะสม
                   หนึ่งหยดทิพย์เสน่หาค่าน้ำนม
                   ได้เพาะบ่มเป็นเลือดเนื้อเพื่อลูกยา
                                       อีกหยาดเหงื่อที่ไหลหยดรดร่างแกร่ง
                                       คือเรี่ยวแรงที่แข็งกร้าวเฝ้ารักษา
                                       จะกินนอนตื่นหลับเต็มอัตตา
                                       มิเคยล้าด้วยแรงรักสลักฤดี
เมื่อเติบใหญ่เป็นคนเข้มเต็มความคิด
ได้สัมฤทธิ์งานการเด่นเป็นศักดิ์ศรี
หันกลับมองผู้อยู่หลังบ้างสักที
คิดถ้วนถี่มีไหมเจ้า?...เฝ้าแทนคุณ
                    ฤาเป็นเพียงหญิงชราค่าน้อยนิด
                    เฝ้าตะขิดตะขวงใจให้หันหุน
                    กล่าวคำใดต้องตอกย้ำซ้ำเจือจุน
                    ป่วยเนื่องหนุนลุ้นจนหน่ายคอยจ่ายยา
                                       น้ำตาแม่ไหลท่วมทบลงกลบโลก
                                       ย้ำรอยโศกโศลกแจ้งแดงเดือดหล้า
                                       กระนั้นแม่...ยังยิ้มรับซับน้ำตา
                                       มินำพากล่าวคำใดให้ลูกชัง....


                    วันแม่....                           แน่แท้คือความขลัง?
    หรือมีไว้เพื่อความดัง?                   หรือตวงชั่งรั้งจิตใคร?
                   ที่แท้คือ"สำนึก"              ที่ซึมลึกเหนือสิ่งไหน
    เทิดคุณแม่ยิ่งสิ่งใด                       เพราะแม่ไซร้"ให้ชีวิต"




ที่มา : เขียนประกอบการจัดนิทรรศการ วันแม่แห่งชาติ ๑๒ สิงหาคม ๒๕๓๔    ณ ห้องสมุดโรงเรียนเทพลีลา    

เขียนเทิดพระเกียรติสมเด็จพระพี่นางฯ

     "ทูนขวัญพระสู่ฟ้า... พ่างทิพย์พิมานทอง"


(อินทรวิเชียรฉันท์)


         เพ็ญฟ้าวะวิบดับ                ศศิลับ ณ กลางหน
น้ำตาพสกชน                             ระระริ้วระรินไหล
         เพ็ญพี่พระพี่นาง                สิสว่างกระจ่างใน
ดวงใจประชาไทย                       บ่มิร้างมิลืมเลือน
         เพ็ญน้ำพระทัยทิพย์           รวิพริบพะพร่างเดือน
หาใดเสมอเหมือน                       ดุจฝนชโลมชน
         เพ็ญโฉมประโลมหล้า         พสุธาสยามดล
งามเอยพระงามล้น                      จริยาพระงามจริง
         เพ็ญเพียรพระสรรค์สร้าง    จิตนั้นประเสริฐยิ่ง
การแพทย์มิทอดทิ้ง                     มนะมุ่งเจริญรอย
         เพ็ญส่อง ณ ศึกษา             วิริยามิล้าถอย
เด็กด้อยและเด็กดอย                   ลุฉลาดปลาตเขลา
         เพ็ญแสงพระธรรมส่อง        ฤดิผ่องพสกเรา
เย็นฉ่ำกมลเนา                             จิตน้อมมโนมัย
         เพ็ญชื่นพระโฉมศรี             ภคินีกษัตริย์ไทย
ภพภูมิสถิตใด                              รติราษฎร์สิเรืองรอง
         เพ็ญเอยเสวยสุข                 นิรทุกข์และภัยผอง
สู่ทิพย์พิมานทอง                          ณ สวรรคะลัยเทอญ.




ที่มา :  เขียนถวายความอาลัยในนามตัวแทนของนิสิตเก่าปี ๒๕๒๐หอพักนิสิตจุฬาฯ ลงในเว็บไซต์ www.cmadong.com
เดือนมกราคม ๒๕๕๑  

เขียนเทิดพระเกียรติสมเด็จย่า (๒)

      "สมเด็จย่า..สู่สวรรคาลัย"


น้ำตาไทยไหลท่วมทบลงกลบโลก
วิปโยคโศกอาดูรความสูญสิ้น
พสุธาก็ร่ำ่่ไห้ไหวแผ่นดิน
ฝนหลั่่่งรินพร่างสายอาลัยลา
       "สมเด็จย่า-แม่ฟ้าหลวง"ทรงล่วงลับ
        ยิ่งกว่าแสงอัจกลับดับเคหา
        ยิ่งกว่าเดือนดาวลับดับเมฆา
        ยิ่งกว่าสูรย์ลับหล้าฟ้าจาบัลย์
                คิดหวนร่ำน้ำพระทัยสมเด็จย่า
                พระมารดาผ่านฟ้าไทยมไหศวรรย์
                ทรงกอปรกิจการุณย์เกื้อเอื้้ออนันต์
                ทรงสร้างสรรค์งานยิ่งใหญ่ให้แผ่นดิน
แพทย์อาสาสมเด็จย่ารักษาไข้
พระราชทานหยูกยาไซร้ให้ทรัพย์สิน
พอ.สว.เกื้อหนุนอุ่นอาจิณ
ชาวเขาสิ้้นต่างเปรมปรีดิ์์มีโรงเรียน
        ทรงพัฒนาดอยตุงมุ่งประสาน
        รัฐบาลก็พร้อมหน้าพาเสถียร
        พลิกแผ่นดินคู่แผ่นฟ้าย่าพากเพียร
        ฟื้นฟูเปลี่ยนป่าแล้งร้ายกลายสมบูรณ์ 
                 จึ่งดอยตุงพระตำหนักประจักษ์เด่น
                 ราษฎร์ร่มเย็นเพ็ญพระทัยไม่เสื่อมสูญ
                 พระบารมีชื่นฉะนี็้้ทวีคูณ
                 ยิ่่่งเพิ่มพูนความจงรักและภักดี
มาบัดนี้้้้ที่ประทับสงัดเงียบ
ตำหนักเปรียบเยียบเย็นเช่นหมองศรี
โอ้ว่าทูลกระหม่อมแก้วทรงจรลี
สถิตที่ทิพย์สถานพิมานแมน
        เหลือเพียงรอยพระเสด็จพระบาทก้าว
        คือเจ็บร้า่วกลางหัวใจไทยมากแสน
        นับแต่นี้คืออ้างว้างว่างเปล่าแทน
        ก็เหมือนแม้นไทยทั้งชาติแทบขาดใจ.           


ที่่มา : เขียนถวายความอาลัยประกอบการอ่านทำนองเสนาะกระจายเสียงในโรงเรียนเทพลีลาในรายการ "ห้องสมุดเสียงใส" เดือนกรกฎาคม ๒๕๓๘
                    

เขียนเทิดพระเกียรติสมเด็จย่า(๑)

                           "สมเด็จย่า..สู่สวรรคาลัย"
    
      อนิจจาลาลับแล้ว           ร่มโพธิ์์แก้วแดนสยาม
"สมเด็จย่า"สง่าพระนาม      ไทยทั่วคามน้ำตาริน
      ทุกข์เทวษทวีถม            ความตรอมตรมมิสูญสิ้น
เปรียบสูรย์ลับดับแผ่นดิน      ธรณินสะท้านสะเทือน
   แม่ฟ้าหลวงของปวงราษฎร์ ใครมิอาจเสมอเหมือน
ยิ่งตะวันกว่าดาวเดือน           มาลับเลือนสู่ภพใด
      เสด็จสรวงสถิตสถาน      ทิพย์พิมาน ณ ชั้นไหน
ดาวดึงส์ดุสิตอกนิษฐ์หรือไร นิมมานรดีไซร้ไฉนนา
      แม้ต่างภพฤาลบโศก       ความวิโยคสะทกผวา
เจ็บร้าวอกตกน้ำตา               ใต้เบื้องฝ่าละอองธุลี.


ที่มา  :  เขียนถวายความอาลัยประกอบการจัดนิทรรศการวันสวรรคตสมเด็จพระศรีนครินทรา บรมราชชนนี  ๑๘ กรกฎาคม ๒๕๓๘  ณ ห้องสมุดโรงเรียนเทพลีลา    
                 

เขียนเทิดพระเกียรติราชินี (๒)

                                      อาศิรวาทมหามาตาราชินี


(วสันตดิลกฉันท์)


      เอกองค์นรีฤ "สิริกิติ์"                       ผิว์ประสิทธิ์สวรรค์สร้าง
เทพเสกอนงค์นฤมิต์ร่าง                        วรองค์พิไลพรรณ
      คู่ฉัตรนเรศบุระสยาม                        ดลคามพิบูลย์สรรค์
เทิดไทยขจรยศนิรันดร์                          สุขแจ้ง ณ แผ่นดิน
      ชื่นน้ำพระทัยสิริวิเศษ                      ภยเหตุก็พังภินท์
หัตถ์ทิพย์ประคองชนบุรินทร์                  จิตไท้มโนทูน
      นานาประเทศมนประจักษ์                จริย์รักษ์และเกื้อกูล
เหรียญโล่ถวายกิรติพูน                          สดุดีพระเกียรติงาม
      เทิดราชินีนฤบพิตร                          "สิริกิติ์" ณ โลกสาม
แม่หลวงบุรีอิสรนาม                              ณ สยามประเทศไทย.


ที่มา : เขียนถวายพระพรประกอบนิทรรศการเทิดพระเกียรติ ๑๒ สิงหาคม ๒๕๕๒ ณ ใต้อาคารเทพธรรมา โรงเรียนเทพลีลา




                              อาศิรวาทมหามาตาราชินี


(โคลงสี่สุภาพ)


                กราบบาทพระแม่เจ้า              ราชินี          
     ศรีแห่งวงศ์จักรี                                  แจ่มฟ้า
     เทิดองค์คู่ภูมี                                     เกริกก่อง  ไทยเฮย
     ชนม์หมื่นพรรษเพริศหล้า                  ปิ่นไท้ไผทสยาม.

ชะรอยฟ้าส่งนางฟ้ามาเยือนโลก
เพื่อดับโศกแสนเข็ญกลับเย็นฉ่ำ
ชะรอยเทพเสกเทวีประจงประจำ
เพื่อน้อมนำสรรค์สร้างสว่างจินต์
              คือเอกองค์ราชินี"สิริกิติ์"
              พระสถิตกลางใจหทัยถวิล
              ทรงชุบชื่นน้ำ-ฟ้าและป่า-ดิน
              แหล่งทำกินเพื่อราษฎร์เพื่อชาติไทย
                           คืนชีวาต่อชีวีให้ชีวิต
                           นิรมิตสิ่งที่ฝันสร้างวันใหม่
                          "ศิลปาชีัพ"โครงการอันอำไพ
                           ภูมิปัญญาศิลป์ศาสตร์ไทยวิไลตา
ฟื้นงานช่างแกะเกลาเสลาสลัก
งานทอถักตีนจกไหมด้ายปักผ้า
งานจักสานย่านลิเภาพราวโสภา
งานปูนปั้นลายนคราวัดวาวัง
               หัตถ์ศิลป์งานบ้านได้สานเกิด                      
               ทรงชูเชิดสตรีค่ามิล้าหลัง
               เทียมบุรษก่อเกิดเลิศพลัง
               สร้างครอบครัวชีพประทังหวังเรืองรอง
                            ทั้้งโครงการ"ป่ารักน้ำ"ทรงนำเนื่อง
                            เพื่อประเทืองป่า-น้ำ-ดินถิ่นไทยผอง
                            ปลูกป่าเพิ่มเพาะป่าพันธุ์พรรณไม้ทอง
                            ตามครรลองผองพอเพียงเลี้ยงกุ้งปลา
ด้วยเดชะบารมีพระปกเกล้า
องค์การเหล่ามติหมายเทิดไท้ค่า
ต่างทูลเกล้าฯถวายเกียรติพระปรีชา
ยูเนสโกจารึกว่ายอดราชินี
             "เหรียญเซเรส"สดุดีสตรีเกษตร
               นำประเทศพ้นจนยากหลากวิถี
             "โบโรพุทโธเหรียญทอง"ครองศิลป์ชี้
               ศิลปาชีพเทิดศักดิ์ศรีชีวีไทย
                             วโรกาสเฉลิมพระชนมพรรษา
                            "วันมาตา"แผ่นดินนามสยามสมัย
                              กราบไตรรัตน์สยามเทวาธิราชไท้
                              ถวายพรชัยขอพระองค์ทรงพระเจริญ.       

ที่มา  :  เขียนถวายพระพรประกอบนิทรรศการเฉลิมพระเกียรติ ๑๒ สิงหาคม ๒๕๕๒  ณ ใต้อาคารเทพธรรมา  โรงเรียนเทพลีลา

เขียนเทิดพระเกียรติราชินี (๑)

                 สิบสองสิงหามาส
        กราบเบื้องบาทน้อมเกล้าน้อมเกศี
        ถวายพระพรองค์มหาราชินี
        สดุดีพระแม่เจ้าของเหล่าไทย
        พระเมตตาการุณย์ค้ำจุนราษฎร์
        น้ำพระทัยพิไลพิลาศสะอาดใส
        เอื้อมหัตถ์ทิพย์ปกป้อง ณ ผองใด
        ทวยราษฎร์ไซร้แซ่ซ้ององค์ทรงพระเจริญ.


ที่มา : เขียนเนื่องในโอกาสที่คณะครูโรงเรียนเทพลีลากล่าวถวายพระพรเทิดพระเกียรติ ๑๒ สิงหาคม ๒๕๔๑  ณ สถานีโทรทัศน์กองทัพบกช่อง ๕ 


                          อาเศียรวาทมหาราชินี


         ยอกรเทิดเหนือเกล้า           พระแม่เจ้าผู้ทรงศรี
เอกองค์ราชินี                             "สิริกิติ์"มิ่งขวัญไทย
         สิบสองสิงหามาส                ผองทวยราษฎร์กราบบาทไท้
"เทพลีลา"สำนึกใน                      พระมหากรุณาธิคุณ
         เคียงคู่องค์ราชัน                สถิตมั่นดั่งจันทร์สูรย์
ส่องโลกให้สมบูรณ์                     เพิ่มพูนสุขทุกผู้คน
        "สิริกิติ์"ทรงก่อกิจ               ประสิทธิ์สรรพ์บันดาลดล
ไพร่ฟ้าพระเยี่ยมยล                    เอื้อมหัตถ์ป้องผองภัยพาล
         การศึกษาประชาราษฎร์     ทรงมุ่งมาดและสืบสาน
ให้เรียนรู้หลักการ                       สร้างงานตามวิถีนิกร
         ศิลปาชีพจึงก่อเกิด            คุณค่าเลิศเป็นนุสรณ์
น้ำ-ฟ้า-ป่า-ดิน-นคร                     ทรงอนุรักษ์พัฒนา
         เชิญไตรรัตน์สิ่งศักดิ์สิทธิ์   นิรมิตทรงหรรษา
เปี่ยมด้วยพระบุญญา                  คู่แผ่นฟ้าประชาไทย
         พระบารมีเจิดจรัส              สิริสวัสดิ์นิรัติศัย
น้อมถวายพระพรชัย                   ขอพระองค์ทรงพระเจริญ.


ที่มา  :   เขียนให้ตัวแทนนักเรียนกล่าวถวายพระพรเนื่องในพิธีวันแม่แห่งชาติ ๑๒ สิงหาคม ๒๕๔๓  ณ โรงเรียนเทพลีลา

เขียนเทิดพระเกียรติในหลวง(๓)

                               อาศิรวาทมหาปิตุราชา
 (วสันตดิลกฉันท์)


         โลกเทิดบรมนฤบพิตร          นิรมิตสยามหล้า
เกริกก้องขจรกิรติกล้า                ธ ประทานประเทืองไทย
       รางวัลจรูญจิรตระการ         ดุจขานและจารใน                                                        
 แผ่นฟ้า ณ ห้วงชนหทัย               ผิวแม้น ณ โลกสาม                                         


ที่มา : เขียนประกอบการจัดนิทรรศการวันพ่อแห่งชาติ ๕ ธันวาคม ๒๕๕๒  ณ ลานใต้อาคารเทพเมธา

เขียนเทิดพระเกียรติในหลวง(๒)

                     อาเศียรวาท ๕ ธันวามหาราช


       ยาม ธ เยื้องกรายบาท          ทวยราษฎร์ก็ปลาบปลื้ม
จดจำมิเลือนลืม                           ด่ำดื่มในน้ำพระทัย
       ธ ทรงเอื้อและเกื้อหนุน          ทั้งเจือจุนเหล่าปัจจัย
ไม่เลือกชั้นชนทุกวัย                    ธ ทรงให้หวังผ่อนเย็น
       ธ เสด็จทั่วถิ่นแคว้น               ราษฎร์ทุกแดนได้ดับเข็ญ
พระเมตตาอันฉ่ำเย็น                    ดุจแสงเพ็ญโพยมบน
       ด้วยไทยเหนือใต้อีสาน          อีกย่านกลางยังสับสน
แพ้ภัยพิษอันมืดมน                      เสียงก่นไห้ท่วมธรณี
       ธ มิทรงประทับนิ่ง                 มิทอดทิ้งให้หมองศรี
โอบหัตถ์ป้องทุกถ้วนที่                 ปัญหามีก็ผ่อนคลาย
       ธ เป็นยิ่งกว่าบิดา                  ยิ่งราชาพระฤาสาย
ราษฎร์ซึ้งแล้วน้อมนบกาย           พร้อมจิตหมายถวายพระพร
       ห้าธันวามหาราช                  กราบเบื้องบาทอดิศร
วอนไตรรัตน์เทพบิดร                  วอนเทวฤทธิ์เรืองฤทธา
       พระสยามเทวาธิราช             ทรงอำนาจทุกทิศา
น้อมพรชัยถวายราชา                  ทรงหรรษาทุกทิวาเทอญ .


ที่มา : เขียนและจัดพิมพ์ในนิตยสาร "พลอย" ฉบับที่ ๕ ปี ๒๕๓๓  และประกอบนิทรรศการวันเฉลิมพระชนมพรรษา
๕ ธันวาคม ๒๕๓๓ 

เขียนเทิดพระเกียรติในหลวง (๑)

                                  อาเศียรวาทราชสดุดี


         ธ เปรียบสุริย์ฉาย              เจิดประกายพรายแหล่งหล้า
เปี่ยมด้วยพระเมตตา                งามพิสุทธิ์์์์์์์์์์์์ื์์์์์์ืดุจทิพย์ธาร
         ยาม ธ เยื้องกรายบาท      ผองทวยราษฎร์สุขสราญ
ทุกข์เข็ญภัยแผ้วพาน               ที่แล้งร้ายก็กลายดี
         ธ คือปิ่นนครา                    ไทยไพร่ฟ้าล้วนเปรมปรีดิ์์
พึ่งพระบารมี                               พ่อหลวงเจ้าของชาวไทย
         ทั่วโลกต่างแซ่ซ้อง           ปรีชาก้องเกริกแดนไกล
กษัตริย์สยามนามไผท             "ภูมิพล" องค์ราชัน
        ทศพิธราชธรรม                 ครองเลิศล้ำเป็นมิ่งขวัญ
พระการุณย์พ้นรำพัน                ประเสริฐสมัยในแผ่นดิน
        กษัตริย์ใดในหล้าโลก        ร่ายโศลกทั้งธรณิน
ฤาเทียมองค์ภูมินทร์                  เรืองพระยศจบสกล
        เถลิงถวัลยราชย์                กาญจนมาศมาเยี่ยมยล
ราชพิธีมหามงคล                      เกริกเกียรติกีรติกำจร
        จำเนียรกาลอนุสนธิ์์           ชื่นพระชนม์พระภูธร
หกรอบพรรษาบวร                     ถวายพระพรนฤบดี
       อัญเชิญเทพยสถาน           ทิพย์พิมานสง่าศรี
สยามเทวาธิราชนี้                      พร้อมไตรรัตน์ปกป้องภัย
       พระแก้วเกล้าจอมเกศ        ภูธเรศประเทศไทย
พระชนม์ชีพยั่งยืนไซร้              นิรัติศัยนิรันดร์เทอญ.


ที่มา :  เขียนและพิมพ์ในวารสารโรงเรียน"เทพลีลาสาร" ฉบับที่๑  ภาคเรียนที่ ๑  ปีการศึกษา ๒๕๔๑    

เขียนเทิดพระเกียรติ"พระจอมเกล้าฯ" (๒)

    "สองร้อยปีขานครบ     ราชสมภพจอมเกศ
ยูเนสโกองค์การ             น้อมขนานเทิดองค์ "


(ร่ายสุภาพ)

    สรวมชีพประณตหัตถ์  ศรีสวัสดิ์อัญขยม  กราบบรมอดิศร
พระภูธรจอมเกล้า  ผู้ผ่านเผ้าผ่องสยาม  เกริกพระนามขจรขจาย ฉานฉายพระปรีชา  ทั่วอาณาคามเขต  ทั้งไทยเทศปรากฏ  เรืองพระยศเกริกไกร  เทิดไท้"คิงมงกุฎ"  ทรงเยี่ยมยุทธ์วิทยา  ดุจศัสตราคมแกร่ง  เปล่งแสง "ณ หว้ากอ"  ก่อเกิดสุริยคราส ดังหมายมาดทำนาย  ชาติทั้งหลายประจักษ์  ทรงพิทักษ์แดนไทย  ยิ่งใหญ่อารยธรรม เลิศล้ำเทียมต่างด้าว  ผู้หมายก้าวครอบครอง  กลับตริตรองตื่นเต้น  ต่างได้เห็นพ้องกัน  ทีท่าพลันเปลี่ยนปรับ  คำนับพระบารมี  สง่าศรีกษัตรา  นับเนื่องมาบัดนี้  สองร้อยปีขานครบ  ราชสมภพจอมเกศ  ยูเนสโกองค์การ น้อมขนานเทิดองค์  ทรงพระชนมายุ  ลุล่วงชันษา  ไทยนคราชื่นช้อย  พึ่งบุญ ธ บ่น้อย  องค์ไท้ปิตุเรศ จักริน.
        
(กาพย์ฉบัง ๑๖)


      ทรงสืบเชื้้อหน่อกษัตริย์             เฉลิมชัยฉัตร
พุทธเลิศหล้านภาลัย
       พระเชษฐาธิราชไท้                  ครองราชย์กรุงไกร
คือพระนั่งเกล้าฯราชา
       ธ ทรงศึกษาธรรมา                   ยี่สิบเจ็ดพรรษา
ใต้ร่มกาสาวพัสตร์
       พระธรรมวินัยเคร่งครัด              วัตรปฏิบัติ
ทรงตั้ง"ธรรมยุกตินิกาย"
       แจ้ง ณ วัดสมอราย                   ศรัทธามุ่งหมาย
เน้นปรัชญาและเหตุผล
       แตกฉานภาษาสากล                อังกฤษแยบยล
ฝรั่งเศสละตินบาลี
       ครั้นเฉลิมราชย์ธานี                  สืบวงศ์จักรี
ลำดับที่สี่รัชกาล
       จอมเกล้า ธ ทรงบรรหาร           ให้พ้องเหตุการณ์
กลางสายธารศิวิไลซ์
       ด้วยอารยธรรมหลั่งไหล             ตะวันตกไซร้
อาจกลบกลืนกินสยาม
       ธ สละบางเขตคาม                   แลกเพื่อป้องปราม
อาเพศก่อเหตุการเมือง
       ไพร่ฟ้านาครฟูเฟื่อง                 มลังเมลือง
เพราะ ธ ทรงเอื้ออาทร


(กลอนกระทู้)


  ทรง เป็นนักรัฐศาสตร์ปราชญ์ประเทศ
  ทรง เล็งเลศเหตุการณ์อ่านความหมาย
  ทรง รักษาเอกภาพยากทำลาย
  ทรง รวมข่ายไทยทุกแคว้นแน่นหนึ่งเดียว
              สร้าง ป้อมปราบปราการเป็นด่านหน้า
              สร้าง วัดวาขุดคลองค้าแทนป่าเปลี่ยว
              สร้าง เรือรบเรือกลไฟให้กรูเกรียว
              สร้าง ถนนตัดลัดเลี้ยวเทียวรถ-คน
  เมือง คนเมืองสวมเสื้อยามเข้าเฝ้า
  เมือง คนเนาสลักดาลกันโจรฉล
  เมือง คนอยู่ห้ามทิ้งซากลงสายชล
  เมือง คนจนต้องปลูกข้าวเราพอกิน
              ใหม่ กฎหมายเงินตราภาษีใหม่
              ใหม่ ฎีกาถวายได้ดังใจถวิล
              ใหม่ ใช้สิทธิ์เสรีที่ยลยิน
              ใหม่ ไทยถิ่นประชาธิปไตย
  ไทย จึงมีโรงพิมพ์โรงกษาปณ์
  ไทย ได้มีเสรีภาพอ่า่นเขียนได้
  ไทย การแพทย์ "หมอบรัดเลย์" ทุ่มเทใจ
  ไทย ค้าขายกับเมืองใหญ่ได้ไมตรี
              พิพัฒน์ พระนครพสกสุข
              พิพัฒน์ เมืองบำราศทุกข์เกษมศรี
              พิพัฒน์ ทัพทหารหาญตำรวจมี
              พิพัฒน์ ไทยร่มเย็นฉะนี้หาใดเทียม   


(มาณวกฉันท์ ๘)


       ครั้งละกระนั้น            พลันนรเห็น
หนึ่งวจะเป็น                     เมื่อพิเคราะห์ดู
เช่น ธ ตริตรัส                  วัดระยะรู้
คราสสุริย์อยู่                    กลางนภพร
      ศาสตร์วิทยา              พาภยภัย
ดังริปุใฝ่                          ถอยมนถอน
เพราะวรองค์                   คงพระนคร
ด้วยฤดิสอน                     ด้าวอริแดน                  
      ไทยชนะจิต               มิตรหฤหรรษ์
น้อมศิระพลัน                   แด่ภุปแทน
องค์ปิตุเรศ                      เกศบุริแคว้น
ไทยพละแน่น                   แกร่ง ณ สยาม 


(โคลงกลบทวัวพันหลัก)


          เฉลิมพรรษพระผ่านเผ้า       ภพสยาม
สยามกษัตริย์จอมเกล้านาม            แจ่มฟ้า
ฟ้าเกริกก่องโลกสาม                     ชนสดับ
สดับเด่นทุกทิศหล้า                       บ่รู้ลืมเลือน.  

        
  
ที่มา  :   เขียนและจัดพิมพ์ในหนังสือ ๒๐๐ ปีพระบิดาแห่งวิทยาศาสตร์ไทย ค่ายวิทยาศาสตร์ ณ หว้ากอ ครั้งที่ ๒๑
๑๖-๒๑ สิงหาคม ๒๕๔๗ อุทยานวิทยาศาสตร์พระจอมเกล้า
ณ หว้ากอ จังหวัดประจวบคีรีขันธ์  โดย สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษากรุงเทพมหานคร เขต ๒ ร่วมกับ ชุมนุมวิทยาศาสตร์
สมาคมวิทยาศาสตร์แห่งประเทศไทยในพระบรมราชูปถัมภ์
หน้า ๑๕-๑๖