อาลัย....ปราโมทย์

                                  อาลัย...ปราโมทย์

(อินทรวิเชียรฉันท์)

             ๐อาลัยประหนึ่งว่า               รวิลานภาดับ

           หนึ่งชีพชะตาลับ                   อุระร้าวผะผ่าวรอน                              

             ๐น้ำตาสิพรั่งพราย              ชลสายหทัยจร

           คิดถึง ณ ครั้งก่อน                ชิวิเนา ณ เรือนใจ

             ๐เป็นหลักและร่มโพธิ์           สิสุโขมโนมัย  

           ภรรยาผิว์ลูกไซร้                  ก็ประจักษ์ประเจิดจินต์    

             ๐“ปราโมทย์”ประเทืองชื่น    รสรื่นวจียิน

           แย้มยิ้ม ณ ทุกถิ่น                  เสนาะกรรณสนั่นกาล

             ๐เสภาสราญจิต                   นิรมิต ณ เพลงบ้าน

           เพลงฉ่อยสนุกขาน                 กิระดั่งลุ...มาลัย

             ๐ให้เพลงประเลงนี้                ปิติที่ฤดีไซร้

           ทิพย์โสตสิกล่อมใจ                 ดลดาลพิมานทอง

             ๐หนึ่ง“ไวยกูล”แก้ว               จุติแล้ว ณ ภพปอง

          “ปราโมทย์”มิหม่นหมอง           ลุละลดและปลดปลง

             ๐สู่เบื้องสวรรค์บน                  ทวิผลเพราะบุญส่ง

            ความดีสิยืนยง                        จะประดับ ณ กลางใจ.


ที่มา : เขียนและอ่านไว้อาลัยในงานพระราชทานเพลิงศพ อาจารย์ปราโมทย์ ไวยกูล ณ วัดเทพลีลา วันที่ ๔ กันยายน ๒๕๕๔