เป็นเกาะกั้นแก่งหินบิ่นภูผา
หลุมหลืบล้ำลึกกลวงดุจลวงตา
วากวุ้งเวิ้งเพิงพลิกหล้าพาซ้อนซับ
เปรียบใจคนกลกลวงลวงใครเล่น
พรางลึกเร้นตกหลุมร้างร่าง-ใจดับ
เห็นหลุมซ่อนน้ำเย็นใส..ในหลืบลับ
ใจวูบวับดับดิ่งทิ้งจมธาร
ศิลาแลงแดงเดือดดังเลือดสาด
ลำโขงพาดพัดพรายใต้ละหาน
กี่ปีเล่ากี่เหล่าหลุมกี่กลุ่มจาน
น้ำวนผ่านซ่านวนซัด..หยัดรูปรอย
"หินรูปหัวสุนัข" สลักเสลา
กาลเจียนเกลาเป็นเจ้าหมา..หน้าละห้อย
ทนแดดฝน..จมน้ำหาย..มิใช่น้อย
กี่พันปี..ที่เจ้าคอย..หงอยเดียวดาย
ฤาเจ้าเป็นสฟิงซ์มาสิงสู่
ร้างไร้คู่เคียงอก..ตกพุ่มม่าย
เหงา..หมอบเฝ้าสามพันโบก..โตรก..หิน..ทราย
ผ่านคืนวัน..สูรย์-จันทร์ฉายมิพ่ายกาล.
ที่มา : เขียนถึงความงามในเงื้อมเงาหินผาของสามพันโบก อ. โพธิ์ไทร จ. อุบลราชธานี เมื่อครั้งไปเยือน เมื่อ วันที่ ๖ เมษายน ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น