"ทูนขวัญพระสู่ฟ้า... พ่างทิพย์พิมานทอง"
(อินทรวิเชียรฉันท์)
เพ็ญฟ้าวะวิบดับ ศศิลับ ณ กลางหน
น้ำตาพสกชน ระระริ้วระรินไหล
เพ็ญพี่พระพี่นาง สิสว่างกระจ่างใน
ดวงใจประชาไทย บ่มิร้างมิลืมเลือน
เพ็ญน้ำพระทัยทิพย์ รวิพริบพะพร่างเดือน
หาใดเสมอเหมือน ดุจฝนชโลมชน
เพ็ญโฉมประโลมหล้า พสุธาสยามดล
งามเอยพระงามล้น จริยาพระงามจริง
เพ็ญเพียรพระสรรค์สร้าง จิตนั้นประเสริฐยิ่ง
การแพทย์มิทอดทิ้ง มนะมุ่งเจริญรอย
เพ็ญส่อง ณ ศึกษา วิริยามิล้าถอย
เด็กด้อยและเด็กดอย ลุฉลาดปลาตเขลา
เพ็ญแสงพระธรรมส่อง ฤดิผ่องพสกเรา
เย็นฉ่ำกมลเนา จิตน้อมมโนมัย
เพ็ญชื่นพระโฉมศรี ภคินีกษัตริย์ไทย
ภพภูมิสถิตใด รติราษฎร์สิเรืองรอง
เพ็ญเอยเสวยสุข นิรทุกข์และภัยผอง
สู่ทิพย์พิมานทอง ณ สวรรคะลัยเทอญ.
ที่มา : เขียนถวายความอาลัยในนามตัวแทนของนิสิตเก่าปี ๒๕๒๐หอพักนิสิตจุฬาฯ ลงในเว็บไซต์ www.cmadong.com
เดือนมกราคม ๒๕๕๑
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น