เกี่ยวกับฉัน

รูปภาพของฉัน




คือบัณฑิตเพลิงชมพูครุศาสตร์
มหาบัณฑิตสมมาดสาวอักษร
จามจุรีศรีจุฬาถิ่นนาคร
ที่เสกพรให้เป็น"ครู"รู้ค่างาน

ที่มาของเรียงร้อยกานท์เรียงล้านกลอน

รวบรวมงานกรองคำของนัยนาในวันวานและวันนี้ เขียนในหลายวาระ มอบให้ใครหลายคน บางคนที่จากไปและบางคนที่ยังอยู่ เป็นงานชิ้นเล็กๆที่ทรงคุณค่าในความรู้สึก ควรค่าแก่การจดจำและจารึก







วันอาทิตย์ที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

เขียนให้"ครู" ...ครูวรพร บำบัด

    "คือเพชรประดับเมือง   รวิเรืองระยับยล"


(โคลงสี่สุภาพ)


                      จารึกมธุรสร้อย                   อักษรา
                 พจน์พร่างต่างมาลา                นอบไหว้
                 ทูนเทิดเพื่อสักการ์                 "ครู" แห่ง  กมลเฮย
                 น้อมกราบด้วยจิตไซร้             เปี่ยมล้นมุทิตา


( ภุชงคประยาตฉันท์ ๑๒) 


              "สุภา" หรือสินามท่าน          ณ ก่อนกาลขะขานมา
ล่ะครั้งแรกและเห็นหน้า                      ฤทัยชื่นระรื่นรมย์
               วจีแจ่มแอร่มลักษณ์             ก็นึกรักและชื่นชม
นรีรัตน์ประพฤติสม                             ประจักษ์ใจวิไลครู
               มิช้านานก็โชคดี                  ดนูนี้สมรรถหรู
ก็สอบได้นรีฯอยู่                                  ณ ห้องสองสนองใจ
               สุภาครูประจำชั้น                  วิชานั้นภะษาไทย
และฟุดฟิดกะฟอไฟ                            อะไรหนอจะสุขจัง
               กมลแจ้ง ณ วิชชา                ผิว์ครูว่าก็คือขลัง
มนัสน้อมมโนดัง                                  จะพิมพ์ภาพประจงเจียน


( พลอยกะรัตฉันท์ ๘)


              ล่วงลุประมาณ              กาลจรเวียน
       ศิษย์มนเพียร                       เพื่อดนุสม
              ครู ฤ ก็ให้                     ใฝ่จะเพาะบ่ม
       ศิษย์ฤดิคม                           เช่นตนหวัง
              ครั้้นทุรร้อน                   ผ่อนระยะยั้ง
       เพื่อจะประทัง                       เข็ญมละหาย
              ชื่นจิตศิษย์                   คิดมิรุวาย
       เย็นจะมิหน่าย                      ใจฉะนิหนอ
               วารรวิหมุน                   ดุลชิวะต่อ
       ก้าวมิละรอ                           สู่นวคอน
              เรียนวิชะชาญ              ขานครุสอน
      เพื่อบทจร                              เช่นธิระครู
              สมมนหวัง                      ดังจิตสู้
      สืบภรอยู่                                เช่นดนุรัก      


(วสันตดิลกฉันท์ ๑๔)


          เย็นชื่นระรื่นจิตสุขี               ณ ฤดีปิตินัก
เกียรติครูจรัสชนประจักษ์             ชยชัยวิไลเรือง
          เกริกก่องกิตีคุณุปการ         ครุท่านสิปราดเปรื่อง
กำจรขจายทะนุ ณ เมือง                นคราประเพณี
         "คนดี"ประดับธรณิน์ธร        อนุสรณ์ ณ แพร่นี้
โอ้ "วรพร" พธุนรี                           รุจิงามอร่ามฟ้า
          โล่รายระรอบประดิประดับ   วะวะวับผิว์ตื่นตา 
เพ็ญผลสะสมนิรมิต์มา                    วะระนี้อุโฆษคม


(อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑)


           นาม"วรพร"ท่าน                นรขานฤดิชม
หนุนเนื่องฤทัยรมย์                        อนุรักษ์นิยมไทย
          ศิลป์ศาสตร์สิสรรค์สร้าง     ลุกระจ่าง ณ โกศัย
เสริมส่งประยุกต์ให้                        อนุชนผิว์ยลเห็น
          สืบสานประเพณี                   วิถินี้ตริควรเป็น
สืบพุทธศาสน์เย็น                           มนหวังพระรอบรู้
          ภาษาสยามไทย                    จิตใฝ่หทัยดู
เพียรรักษ์เพราะเลิศครู                  ปุชนียบุคคล
          คือเพชรประดับเมือง           รวิเรืองระยับยล
แพรวพราวโพยมบน                      นิรมิต ณ ล้านนา      
          หกสิบลุบรรจบ                      ดนุนบมุทิตา
จารถ้อยประดิษฐา                          นยแทนสุมาลัย
          อัญเชิญพระไตรรัตน์           อภิวัฒน์พิพัฒน์ชัย
ดาลดลละพ้นภัย                             อะยุขัยสิยืนยง
          สุขศรีเกษมศานต์                 ฤดิมาน ณ มั่นคง
ชื่นฉ่ำ่และดำรง                               ลุทิวาระตรีเทอญ.



วันขึ้นปีใหม่ ๒๕๕๔ ได้ไปกราบขอพรคุณครูวรพร บำบัด ณ บ้านพักที่จังหวัดแพร่และนำของขวัญปีใหม่ไปอวยพรคุณครูเป็นเช่นนี้ทุกๆปี บรรยากาศเต็มไปด้วยความรักและความอบอุ่น



คุณครูวรพร บำบัด  นัยนา จิตรรังสรรค์และวิศิษฏ์ จิตรรังสรรค์  ณ บ้านพักของครูที่จังหวัดแพร่ ในวันขึ้นปีใหม่ ๒๕๕๔






ที่มา :  เขียนแสดงมุทิตามอบ คุณครูวรพร บำบัด แห่งโรงเรียนนารีรัตน์จังหวัดแพร่ครูแม่แบบในดวงใจผู้เป็นที่รักเคารพยิ่ง  ในวันเกษียณอายุราชการ พิมพ์ในหนังสือ "คนดี...นารีรัตน์"
ปี ๒๕๔๕

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น