เขียนให้กวี " เรวัตร์ พันธุ์พิพัฒน์ "

                                                   เรวัตร์ พันธุ์พิพัฒน์
        หนุ่มใหญ่และวัยแกร่ง                        มนแจ้ง ณ กลอนกานท์
 เอื้อใจฤทัยผ่าน                                         บริบทพนาไพร
        หลงใหลกระแสน้ำ                              ปิติฉ่ำมโนใน
 ผูกพัน ณ เรือนไม้                                     ฤดิเหงาก็หวนคืน
        บางคราระโหยอ่อน                            กะจะนอนมิรู้ตื่น
 เมรัยระรมย์รื่น                                          ชิวิแทบจะปล่อยวาง
        ฝากกาย ณ ลั่นทม                             รติขมจะฝังร่าง
 คิดหนออะไรอย่าง                                     ดนุนี้มิค่าควร
        แท้จริงสิสร้างสรรค์                            นยนั้นประเสริฐล้วน
 เสกคำประดามวล                                      รุจิแจ่ม ณ กลางใจ 
        นั้นคืออดีตงาม                                   มนยาม ณ เยาว์วัย
 เก็จก่องพิสุทธิ์ใส                                      ก็มิย้อนมิยั่งยืน
        คิดหวนและทวนทบ                            ตนพบฤดีชื่น
 ปล่อยใจลุวันคืน                                        ทะนุจิตบ่จืดจาง
        เจิดจ้าจรัสศรี                                     ณ วิถีกวีสร้าง
 คีอ"พันธุ์พิพัฒน์" อ้าง                             ผิว์กระจ่างก็ "เรวัตร์"

ที่มา :  เขียนให้กวีซีไรต์ คุณเรวัตร์ พันธุ์พิพัฒน์ เมื่อ วันที่ ๗ ธันวาคม ๒๕๔๗