เกี่ยวกับฉัน

รูปภาพของฉัน




คือบัณฑิตเพลิงชมพูครุศาสตร์
มหาบัณฑิตสมมาดสาวอักษร
จามจุรีศรีจุฬาถิ่นนาคร
ที่เสกพรให้เป็น"ครู"รู้ค่างาน

ที่มาของเรียงร้อยกานท์เรียงล้านกลอน

รวบรวมงานกรองคำของนัยนาในวันวานและวันนี้ เขียนในหลายวาระ มอบให้ใครหลายคน บางคนที่จากไปและบางคนที่ยังอยู่ เป็นงานชิ้นเล็กๆที่ทรงคุณค่าในความรู้สึก ควรค่าแก่การจดจำและจารึก







วันพฤหัสบดีที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2553

เขียนให้กวี " เรวัตร์ พันธุ์พิพัฒน์ " (๒)

                           "พราง"
    ภาพซ้อนซ่อนพรางเพียงร่างภาพ
        เทียบทาบหยาบรอยร้อยร่างเขียน
            เส้นสายพรายพร่างอย่างแนบเนียน
                วนเวียนวาดแววในแพรวตา
    อ่อนไหวไรผมยามลมไล้
        แก้มใสไร้เสี้ยนเนียนนักหนา
            หนวดเข้มครึ้มเคราเย้าอุรา
                 ละม้ายเหมือนว่าตาโศกครวญ
    หวนหาอาลัยสิ่งใดเล่า
        ซึมเซาเศร้าสร้อยละห้อยหวน
             อดีตหลอกหลอนมิย้อนทวน
                  ไยป่วนหันเหล้อเมรัย.....
ที่มา : เขียนให้กวีซีไรต์ คุณเรวัตร์ พันธุ์พิพัฒน์ ประกอบภาพวาดลายเส้นรูปเหมือนคุณเรวัตร์ ฝีมือครูนัยนา เมื่อปี ๒๕๔๗  

1 ความคิดเห็น:

  1. ภาพวาดคุณเรวัตร์ พันธุ์พิพัฒน์ วาดยากที่สุดตรงแววตา เศร้าอะไรปานนั้น

    ตอบลบ