เขียนถึง...วันปีใหม่ (๒)

                         ปรัศนีวันปีใหม่......?


      นานนับเนื่องเนิ่นช้า          ที่ผ่านมาก็หนึ่งปี
ทุกข์สุขผสานมี                       ทุกนาทีที่ผ่านไป
      ถามถึงกาลที่ผ่านผัน        ว่าคืนวันเป็นไฉน
ให้คำตอบใครต่อใคร              แล้ว,หรือไยไม่ถามตัว
      ฤาจะเป็นเพียงผู้รับ           คอยสดับขับเสียงหัว-
เราะลั่นสนั่นรัว                        ทั้งเยินยั่วจำนรรจา
      ฤาเป็นเพียงผู้ปลาบปลี้ม  เฝ้าด่ำดื่มความสุขา
ที่ผู้อื่นหยิบยื่นมา                    ด้วยศรัทธาและไมตรี
      ฤาหว่านแค่คำหวาน         พอเสร็จการก็หายหนี
ฤาหวังคำสดุดี                        ที่พึงมีในหมู่ชน
      ฤาและฤาคือคำขาน         ที่สืบสานหาเหตุผล
รอคำตอบที่แยบยล                อย่าสับสนอย่าจนใจ
      คะเนครวญและครุ่นคิด     สุจริตจิตขานไข
คือธรรมดาหรืออย่างไร          ที่ใครใครต่างก็เป็น
      ปรัศนีที่อ่านมา                  ถามเผื่อว่าจะมองเห็น
หลากหลายในประเด็น            ใช่จะเป็นเช่นที่ถาม
      อ่านเพียงนิดอย่าคิดลึก   จะรู้สึกเหมือนถูกหยาม
ข้าน้อยฯอาจถูกประณาม   "ไม้หน้าสาม"อาจตามมา.


ที่มา  :  เขียนประกอบการจัดนิทรรศการวันขึ้นปีใหม่ ปี พ.ศ. ๒๕๓๔ ณ ห้องสมุดโรงเรียนเทพลีลา