เขียนให้สถาบัน...".โรงเรียนนารีรัตน์จังหวัดแพร่"

                                      คิดถึง..นารีรัตน์(เมื่อวันวาน)


เป็นนักเรียนนารีฯปีหนึ่งห้า
สอบเข้ามาอย่างภูมิใจได้ที่สอง
ที่หนึ่งนั้นคือเพื่อนรักปักใจปอง
ผลัดกันครองที่สอง,หนึ่งซึ่งรู้ดี
          ชุดนักเรียนปัก น.ร.ใครก็รู้
          คือประตูสู่หนทางสร้างศักดิ์ศรี
          สถาบันสูงส่งคงบารมี
          เกียรติ"นารีรัตน์"วิไลแต่ไหนมา
                  ทั้งวิชาการศึกษาพาครบถ้วน
                  ทั้งกระบวนล้วนระเบียบเนี้ยบหนักหนา
                  เพราะ"คุณหญิงบัวเขียว"ท่านหมั่นนำพา
                  หวังลูกยาเป็น"นางแก้ว"เพริศแพร้วงาม
ท่านปูทางสร้างชื่อเลื่องลือทั่ว
เป็นหลักรั้วร่มไทรใครกล้าหยาม
คุณความดีล้นเลิศบรรเจิดนาม
คือนิยามงามเคียงคู่อยู่เกรียงไกร
         อีกคุณครูทุกทุกท่านผู้สานต่อ
         ซึ่งกอปรก่อต่อเติมเสริมไฉน
         ทั้งศิษย์เก่าศิษย์ใหม่ไม่ว่าใคร
         ล้วนภูมิใจในนารีฯไม่มีจาง
                  คืนความหลังครั้งวันวานผ่านนานแล้ว
                  ยังแจ่มแจ๋วเจิดจ้ากว่าฟ้าสาง
                  ด้วยเป็นหนึ่งนารีฯน้อยแต่บรรพ์ปาง
                  ด้วยเคยสร้างงานเด่นเป็น..อยู่..คือ
เป็นตัวแทนนักเรียนเพื่อนรู้จัก
เป็นคนรักการอ่านเขียนเรียนหนังสือ
เป็นศิษย์ของครูอาจารย์หมั่นฝึกปรือ
รางวัลหรือคือรู้งานรู้มั่นใจ
          ทุกทุกเช้าเข้าประจำนำเพลงชาติ
          ทั้งสวดมนต์มิเคยพลาดมาดสดใส
         "แม่พุงป่องก้นงอน"เพื่อนค่อนไว้
          เดินออกไปไม่เคยหวั่น"ฉันผู้นำ"
                      อีกนำสวด"ปาเจรา"ครานบไหว้
                      คุณครูไซร้ในพิธีที่ชื่นฉ่ำ
                      รู้ศักดิ์สิทธิ์เพราะซึ้งซาบตราบจดจำ 
                      ทุกความคำย้ำติดตรึงถึงนานปี
เป็นประธานภาษาไทยในหมู่พ้อง
เพื่อนรับรองว่าคล่องแคล่วไม่แจวหนี
ได้เรียนรู้หลักประชุมกลุ่มพาที
รู้วิธีทางสรรค์สร้างระหว่างเรียน
           ทั้งงานเขียนงานพูด..แหมปรูดปราด
           ได้รางวัลมิเคยขาดถนัดเขียน
           เรียนภาษาตั้งหน้าสู้รู้พากเพียร
           มิเคยเอียนเรื่องเขียนอ่านผ่านด้วย "เอ"
                     ครูภาษาเคยล้อว่า "มันน่านัก....
                     ครูต้องชักลากกระไดให้ปัดเป๋
                     ต้องปีนอ่านงานสำนวนกวนเกเร
                     เพราะทำเก๋-เท่ให้ยากหากต้องแปล
จำต้องหักครึ่งคะแนนแทนให้เท่..."
เพื่อนต่างเฮเกทับสับหลายแผล
เพราะทำเก่งเล็งศัพท์แสงแต่งตามแด
เลยได้แค่สิบสี่ครึ่งกึ่งหายไป...


ที่มา  :  เขียนและพิมพ์ในหนังสือครบรอบ ๗๒ ปีโรงเรียนนารีรัตน์จังหวัดแพร่  พ.ศ. ๒๕๓๖