เขียนให้ผู้จากไป...ประพนธ์ พัฒนกุล

(กลอนสุภาพ)    
  ๐ "พ่อประพนธ์"แล่นนาวาพาชีวิต
     นิรมิตบุตร-ธิดามากำเนิด
     เจ็ดพี่น้องประคองขวัญล้วนพราวเพริศ
     สุดประเสริฐ"ดี"เพราะพ่อผู้ก่อกาย
          ๐   พ่ออดทนเยี่ยงคนสู้มิรู้แพ้
              พ่อสร้างแต่สุจริตงานการค้าขาย
          พ่อปลูกฝังหวังลูกรู้มิดูดาย
              พ่อผู้ให้มิแหนงหน่ายตราบวายปราณ


(สาลินีฉันท์๑๑)
      ๐ เส้นทางความดีพ่อ             ประดับช่อผกาขาว
 หอมกรุ่นผุดผ่องพราว                ระรวยกลิ่นมิสิ้นหอม
         ครั้นชีพพ่อลาลับ               ชิวีดับฤทัยตรอม
 น้ำตาหลั่งมาพร้อม                    ประหนึ่งใจประลัยลาญ
         คุณงามความดีหนอ           ประจักษ์ต่อประชาจาร
 สอนจิตทั้งลูกหลาน                    ประสบหวังพลังใจ
         ขอพ่อหลับฝันดี                ณ แดนที่มิห่วงใด
 บุญส่งสู่ภพใหม่                        สว่างทิพย์สวรรค์เทอญ ๐ 
  
(โคลงสี่สุภาพ)
           สังขารดับเลี่ยงพ้น           ได้ไฉน  พ่อเอย
    แท้เที่ยงคือหลับใหล                ไป่ฟื้น
    ชีวิตมนุษย์ไซร้                       มิยั่ง  ยืนเฮย
    บุญส่งใจฉ่ำชื้น                       หมั่นสร้างทางสวรรค์. 


ที่มา : เขียนและกล่าวไว้อาลัยในงานพระราชทานเพลิงศพ นายประพนธ์ พัฒนกุล (บิดาอาจารย์สาณ๊ โบษกรนัฏ) ณ เมรุวัดธาตุทอง เมื่อวันที่ ๒๓ มกราคม ๒๕๕๐